Robimy ocet jabłkowy

Ocet jabłkowy ostatnimi czasy stał się popularny i cieszy mnie to, ponieważ ma sporo pozytywnych właściwości zarówno na naszą skórę, jak i cały organizm. Jest dostępny w sklepach, ja jednak w tym poście zamierzam zachęcić Was do samodzielnego przygotowania takiego octu, zwłaszcza jeśli macie niepryskane jabłka.

Zacznę od plusów wynikających z używania octu jabłkowego, w końcu muszę Was do niego jakoś zachęcić. Otóż ocet jabłkowy:

• ma świetny wpływ na skórę: wygładza ją, oczyszcza i zwęża pory, zapobiega powstawaniu zaskórników, przywraca jej właściwe pH,
• przywraca odpowiednie pH skóry głowy, zapobiega łupieżowi oraz sprawia, że włosy są bardziej miękkie, lśniące, a łuski domknięte,
• dobrze wpływa na florę bakteryjną w jelitach, od której zależy dobre funkcjonowanie naszego organizmu,
• wspomaga trawienie,
• może obniżać poziom cukru we krwi, 
• ciągle słyszę, że wzmacnia odporność, ale żeby to potwierdzić muszę częściej go używać w sezonie przeziębieniowym, 
• jest idealny do sprzątania domu w połączeniu z wybranym olejkiem eterycznym 

Zrobienie własnego octu w domu opłaca się zarówno pod względem cenowym (wychodzi taniej), jak i jakościowym, bo tylko w taki sposób mamy pewność, że do zrobienia octu posłużyły ekologiczne jabłka i cała produkcja przebiegała tak jakbyśmy sobie tego życzyli.

A więc gotowi? Zaczynamy!

Domowy ocet jabłkowy 

Składniki: 

• obierki z jabłek (tyle by zapełnić słoik)
• słoik 4l (jeśli nie macie takiego, może być mniejszy, ale minimum 1l) 
• przegotowana i przefiltrowana woda
• 8 łyżek cukru (jeśli użycie słoika litrowego to 2 łyżki)

Sposób przygotowania: 

Niepryskane jabłka myjemy i obieramy ze skórek. Słoik wyparzamy i czekamy aż przeschnie. Przefiltrowaną wodę (ważne by nie miała chloru!), dosładzamy 8 łyżkami cukru i mieszamy do rozpuszczenia cukru. Zapełniamy słoik obierkami i zalewamy wodą, tak by wszystkie obierki były dokładnie przykryte (jeśli coś będzie wystawać ponad wodę to spleśnieje!). Zakrywamy słoik gazą lub szmatką i nakładamy recepturkę. Na początku warto codziennie mieszać w occie i pilnować, by obierki nie wystawały z wody. Na tym etapie powinna pojawić się piana, a po kilku dniach, gdy nasz ocet nabierze już ładnego koloru i zniknie piana, warto go przecedzić do wyparzonego słoika i ponownie zakryć gazą i recepturką. Teraz należy czekać około 2- 3 tygodni i sprawdzać czy ocet rzeczywiście pachnie octem (nie mieszać). Po tym czasie powinien być gotowy. Jeśli ma odpowiedni zapach, nie ma na nim pleśni, to znaczy, że wszystko poszło zgodnie z planem :) Możecie zauważyć na nim taką zawiesinę- to matka, czyli grzyb, który jest oznaką, że Wasz ocet jest najlepszej jakości. Matkę należy ostrożnie przelać do oddzielnego słoika i dodać do kolejnego przygotowywanego octu, wtedy powinien wyjść bez problemu. A tymczasem nasz gotowy ocet przelewamy do czystych szklanych buteleczek i przechowujemy w ciemnym miejscu z dala od światła.

Uwagi: 

Cukier jest potrzebny do fermentacji, więc trzeba go użyć. Podczas produkcji octu czasem wychodzą różne niespodzianki: a to się ciągle pieni, a to jest osad... No cóż, osad to coś normalnego, grunt, żeby nie było pleśni i nasz ocet pachniał octem. Podczas zlewania gotowego octu do butelek można przypilnować, by nie zlewać tego osadu. Piana oznacza fermentację, więc wtedy trzeba pamiętać o dostępie powietrza. Nie martwcie się jednak na zapas- zazwyczaj ocet wychodzi :)

______________

Korzystacie z octu jabłkowego? Macie sklepowy czy robicie sami? A może macie jeszcze coś do dodania od siebie w sprawie domowej produkcji? :)