Rzuć cukier i nadal bądź szczęśliwym człowiekiem

Cukierki, batoniki, czekoladki, ciastka, ciasta... Cukier szybko uzależnia i daje poczucie szczęścia. I choć wiemy, że szkodzi, że się od niego tyje i psują się zęby, to nie wyobrażamy sobie bez niego życia. Dzisiaj powiem jak rzucić cukier i nadal być szczęśliwym. Oczywiście post ma charakter informacyjno- poradnikowy z lekkim akcentem humorystycznym i jeśli rzucanie słodyczy Wam się nie uśmiecha, to szanuję Wasze zdanie.

Etap 1: Motywacja
Motywacja to podstawa. Może nią być chęć zrzucenia paru nadprogramowych kilogramów, kolejny krok ku lepszemu odżywianiu albo ćwiczenie silnej woli. Warto pamiętać, że powód rzucenia słodyczy musi być naprawdę mocny, bo to nie lada wyzwanie.

Etap 2: Zamienniki
Kiedy już ustalisz, że od dziś koniec ze słodyczami i znajdziesz motywację, warto pamiętać, że organizm prędzej czy później będzie domagał się słodkiego, a Ty będziesz coraz bardziej sfrustrowana i nawet w snach będą Cię atakować wizje ręki sięgającej po ulubione Kinder Bueno. Jak sobie z tym radzić? Sprawa jest prosta- trzeba dostarczyć czegoś co w smaku jest słodkie i poszukać zamienników cukru. Idealne będą świeże lub suszone owoce oraz substancje słodzące uznane za lepsze niż cukier takie jak: ksylitol, stewia czy syrop z agawy. Na tym etapie trzeba uważać na mnóstwo produktów light, które aż krzyczą, że są lepsze, bo nie mają cukru w składzie. Okey, ale przyjrzyj się składowi i sprawdź czy zamiast cukru nie dodano aspartamu. Od cukru do aspartamu droga łatwa, ale to jak wpaść z deszczu pod rynnę. Nie polecam.

Etap 3: Ekspozycja 
Udało się! Od ponad miesiąca nie tykasz słodyczy, a w razie kryzysu robisz sobie owocowe koktajle lub desery na bazie ksylitolu i to Ci w zupełności wystarcza. Jeśli jednak myślisz, że już dobiegasz do mety, to muszę Cię zawieść. Zbliżają się imieniny babci, a ona zawsze wystawia na stół Twój ulubiony sernik i nakłada Ci solidną porcję, a potem z radością w oczach patrzy jak go wcinasz. A potem czekają Cię urodziny koleżanki, a na stole będą królować cukierki, czekoladki, babeczki i ten nieszczęsny tort. No cóż, w tej kwestii nie licz, że życie i ludzie wokół nie będą Ci rzucać kłód pod nogi. Nie wszyscy zrozumieją Twój zapał do odrzucenia słodkości. Ba! Niektórzy nawet zaczną Ci wmawiać, że się rozchorujesz jak przestaniesz się żywić cukrem. Sama w tej kwestii nie byłam święta- gdy moja koleżanka miała postanowienie postu bez słodyczy, ciągle podtykałam jej pod nos wafelki, ciastka i czekoladki, bo przecież nie wytrzymałaby tyle dni bez słodkiego! Ona miała do mnie anielską cierpliwość, a ja, gdy znalazłam się w jej położeniu miałam ochotę przydzwonić patelnią każdemu kto podtykał mi pod nos słodycze. Dlatego ten etap to prawdziwe wyzwanie.

Etap 4: Powrót do korzeni
Jeżeli pominiesz ten etap i zwycięsko przejdziesz ekspozycję, to gratuluję wytrwałości i jestem pełna podziwu. Jeśli zaś nie udało się i po miesiącu, dwóch poległaś, to nie ma się co martwić. Mnie się udało za... czwartym? A może piątym podejściem. Grunt to pamiętać o tym by nie dać się zwariować, bo jeśli nie czujesz, że to ma sens, to nie warto. A jeśli chcesz, jeśli widzisz w tym sens, to ciągle szukaj motywacji i trzymaj się swojego planu :)

No cóż, droga łatwa nie jest, ale z perspektywy czasu mogę powiedzieć, że było warto i dziś zauważam wiele plusów uwolnienia się od słodyczy:
- cera ładniejsza i krosty pojawiają się baardzo rzadko ,
- miło wybrać się ponownie do dentysty i znów usłyszeć, że nie ma nic do leczenia,
- przyjemnie poczuć się głodnym i w spokoju zrobić sobie coś do jedzenia, a nie z trzęsącymi się rękami i rozpaczą w oczach przeszukiwać szafki w poszukiwaniu resztek czekolady,
- no i nie ma to jak silna wola :)